.
Je zou het misschien niet zeggen, maar het is lente, toch? Gisteren zijn we even naar een tuincentrum geweest. Met een fiks aantal vrolijk gekleurde plantjes gingen we weer naar huis. De afgelopen weken zijn de zij- en voortuin volledig op de schop gegaan en opeens blijken we een zee van ruimte te hebben. Vooral de zijtuin was een ware jungle waar we eigenlijk niets aan hadden. Als we aan kwamen rijden, keken we aan tegen een muur van groen en daarvoor kwam dan de auto te staan. Nu is het opeens een prachtige ruimte waar we eventueel een bankje neer zouden kunnen zetten om te genieten van de ochtendzon. Dat doen we niet, want er is van huis uit geen toegang tot de zijtuin, dus als je daar wilt zitten heb je geen zicht op wat er bij de voordeur gebeurt en daar houd ik niet van. Het is eigenlijk een lang pad dat nergens naartoe gaat. Het is nu heel mooi bestraat en er zijn drie bloembakken opgebouwd. Het geeft een mooie ruime uitstraling. Ook de voorkant is nu bestraat met de zelfde mooie tegels en daar zijn twee grote bloem- of plantenbakken opgebouwd. Er lag namelijk eerst grind, van dat kleine spul dat in je schoenzolen bleef zitten en door de katten uit de buurt als kattenbak werd beschouwd. Daar hadden we na al die jaren meer dan genoeg van. Vandaar. Al die bakken moeten natuurlijk ergens mee gevuld worden. We hebben een paar mooie planten overgehouden uit wat er stond en die staan er al in. We zijn vooral heel trots op onze echt schitterende gele Magnolia boom. De gemeente heeft een handje geholpen door hun eigen planten een fikse snoeibeurt te geven waardoor onze boom nu goed tot zijn recht komt. Jazeker, soms doet de gemeente goede dingen. Maar goed, we hebben dus heel veel eenjarig spul gekocht om de verder nog wat lege bakken een vrolijk en fleurig aanzien te geven. Het is natuurlijk nog lang niet genoeg, maar hé, het begin is er. Als nu ook de temperatuur een beetje mee wil werken, wordt het misschien nog eens echt lente. Aan ons zal het niet liggen.
.