GEEN KERSTVERHAAL

.

Morgen is het Kerstmis en ik heb me daar nog niet echt op voorbereid. Er waren te veel zaken waar ik mee bezig was. En (waarschijnlijk een soort afwijking) ik kan me maar op één ding tegelijk richten. De afgelopen maanden leefde ik van dokter naar dokter, de logeerpartijtjes van zoon, schoondochter en kleinzoon, in de periode voor hun verhuizing en nog wat andere dingen. Gisteren mochten we onverwacht weer een dagje op kleinzoon passen en dat is altijd een feest. Weliswaar zeer vermoeiend, maar toch een feest. En dan is het vandaag opeens de dag voor Kerst. Het is maar goed dat zoon de jaarlijkse kerstbrunch graag in zijn nieuwe huis wilde houden, want als ik alles nu zelf had moeten organiseren, dan was er niet veel van terecht gekomen. Wat ik echt heel jammer vind, is dat er wederom geen kerstverhaal is. Ik ben er gewoon niet aan toe gekomen. En om nu even snel een flutverhaaltje in elkaar te flansen, zie ik ook niet zitten. Dus. Ik zou natuurlijk een goed voornemen kunnen maken voor het nieuwe jaar en beloven dat er dan wel een kerstverhaal komt, maar ik heb geen voorspellende gaven en dus geen idee wat het jaar 2017 gaat brengen.

Uiteraard wil ik nu in ieder geval iedereen een heel fijn Kerstfeest wensen en een nieuw jaar met heel veel geluk, liefde en warmte. En vooral in goede gezondheid, want dat is toch wel heel erg belangrijk.

.

MOETEN

.

Wat een ontzettend vervelend woord is dat, moeten. Ik wil helemaal niets moeten. En toch zeg ik regelmatig tegen mezelf, dat dit nog moet gebeuren en dat ik dat nog moet doen. Waarom doe ik dat? Het sluipt er gewoon in. Daar komt bij, dat als ik die “moet” dingen niet doe, het ook niet gebeurt. Dan zit ik straks in zo’n tv programma als extreem verzamelaar, of als iemand die zijn huis compleet laat vervuilen. Daar heb ik nou niet direct behoefte aan, dus moet ik dingen. Ik heb net twee wassen weggevouwen en in de kast gelegd, de wasmachine is bijna klaar met de volgende was en die moet ik dan weer ophangen. Doe ik dat niet, dan komt het weer erin, zoals mijn moeder altijd zei. Wie wil er nou weer in zijn kleding, handdoeken of beddengoed? Ik niet, dus doe ik wat moet gebeuren. Gelukkig is echtgenoot goed met de stofzuiger, dat scheelt weer. Maar al die dagelijkse klusjes? Ik vind ze niet leuk, dus krijgen ze het label moeten. De wasmachine is klaar, dus ga ik eerst maar even hangen.

Oké, dat hangt. Het is nu kwart over 12. Over een kwartier moet ik weer eten. Kijk, dat moeten eten, vind ik dan weer niet zo’n punt. Dat doe ik meestal met plezier en het mooie is dat echtgenoot het eten vrijwel altijd voor me klaarmaakt. Ik hoef alleen maar te gaan zitten en eten. Er waren van de week echter nog meer moet-dingetjes. Zo moest ik maandag de controle mammo’s, waar ik nogal tegen op zag, laten maken en weet je wat? Het is me alles meegevallen, de verwachte pijn kwam niet opdagen. Gisteren moest ik voor de nacontrole en ook daar kwam ik happy vandaan, want de mammo’s waren helemaal goed, geen rare dingen op te zien en dat vond en vind ik nog steeds, erg prettig.

Dit stukje moest ook van mezelf, want als ik er niet voor ga zitten, gebeurt het niet. Ik wil het regelmatig, maar dan komt er altijd weer iets tussen en komt er niets van terecht. Dus moest het vandaag. Moet er nog meer? Vast wel, maar voor nu vind ik het welletjes. Het is half één, etenstijd.

.

BIJNA ALLEMAAL LEUK

.

Zo, de verhuizing is achter de rug, al verliep niet alles even soepeltjes. De verhuisauto kwam pas rond drie uur, maar de verhuizers lieten het een beetje afweten, dus moest er iets anders geregeld worden, maar uiteindelijk is het dan toch goed gekomen. Kleinzoon is altijd al een lief mannetje, maar zaterdag was hij echt super lief. Hij gaf geen kik toen papa en mama ‘s morgens al bijtijds de deur uitgingen. We hebben samen puzzel spelletjes gespeeld op het padje van echtgenoot en we hebben gebouwd met duplo. Een toren langer dan hij zelf is, was één van de bouwwerken. Hij vond het prachtig. Na het brood eten tussen de middag hebben we nog met de bal gespeeld, alles met een grote glimlach op zijn gezicht. Mijn voorstel om daarna even te gaan slapen werd onmiddellijk geaccepteerd. Kan hij anders nog wel eens een keel opzetten als hij in bed ligt, nu was hij vrij snel vertrokken. Hij heeft een goed uur geslapen. Daarna werd er gewoon weer verder gespeeld. Om een uur of vier konden we hem naar zijn nieuwe huis brengen. Zonder tegensputteren werd alle lego weer opgeruimd. We hebben al zijn spulletjes, inclusief zijn bed, in de auto geladen en gingen op weg. Wij zingen altijd in de auto en kleinzoon, hoewel eerst verbaasd kijkend, begon al snel mee te bewegen en op de maat met zijn handjes te klappen. Heerlijk om te zien. Het nieuwe huis is groter dan het oude huis. We waren nog maar net binnen toen kleinzoon al druk aan het heen en weer rennen was. We zijn naar zijn nieuwe kamer wezen kijken, waar meteen zijn bed weer in elkaar werd gezet en ook dat vond hij allemaal even leuk. Van zoon hoorden we later dat hij de nacht echter had doorgebracht bij papa en mama in het grote bed. Zijn eigen kamer was toch nog iets te eng. Als hij eenmaal gewend is, komt dat vanzelf wel goed.

—

Met mijn oor is het de laatste weken zo snel gegaan, dat ik nu zonder druppels verder kan. In januari moet ik een gehoortest ondergaan om te zien of er gehoorverlies is na die ontsteking. Ik ben bang dat de ruis in mijn oor blijvend is, want die zit er nog steeds. Gelukkig is dat niet al te luid, dus er valt best mee te leven.

Toen was daar ook nog de oogarts. Aardig mens hoor, maar ze constateerde dat ik staar heb en daar aan geopereerd zou moeten worden. Ik heb daar vriendelijk voor bedankt, gezegd dat ik net vier maanden oorontsteking achter de rug had en nog steeds zit met een borst die niet in orde is. Gelukkig had ze daar begrip voor en omdat ik geen klachten ondervind waar het de staar betreft, heb ik in ieder geval een jaar uitstel gekregen. Wel heb ik een nieuwe bril nodig en ze gaf het advies om zo goedkoop mogelijk te gaan, omdat het volgend jaar weer anders wordt. Dat zien we dan wel weer.

Maandag moet ik voor de controle mammo’s en ik ben bang dat dat een pijnlijke zaak gaat worden. Hoewel mijn borst inmiddels iets soepeler is door de dagelijkse massages, is hij nog lang niet zoals hij moet wezen. Volgende week donderdag moet ik dan voor de uitslag en onderzoek. Daar verheug ik me enorm op. Niet dus. Eén ding is zeker, ik laat me niet nog eens opereren. Denk ik.

.

GEWOON LEUK

.

De twee jongste zonen hebben vrijwel tegelijker tijd hun huis verkocht en dat ging redelijk snel. Nou is het natuurlijk heel fijn als je snel je huis verkoopt, maar dan moet je toch een alternatief hebben, waar je zelf heen kunt. De jongste ging voor nieuwbouw in Emmeloord. Dat betekent echter, dat hij nog bijna een jaar moet wachten tot hij daar in kan. In januari moet hij zijn huis uit en hij heeft een tijdelijke, goede plek gevonden bij zijn schoonvader, die het heel gezellig vindt om zijn dochter een tijd om zich heen te hebben. De ander moest al in september zijn huis verlaten en ook hij kon tijdelijk intrekken bij zijn schoonfamilie, met tussendoor af en toe een paar dagen bij ons. Dat was voor ons heel erg leuk, want dat betekende steeds een paar dagen met kleinzoon. Zij moesten namelijk al eind september hun huis verlaten. Ze hadden echter al een ander huis op het oog en daar hebben ze onmiddellijk werk van gemaakt. Met succes. De overdracht zou begin januari plaatsvinden. Tot hun grote vreugde werd dat vervroegd en heeft die gisteren al plaats gevonden. Dat betekent voor ons dat vandaag de laatste keer is dat ze hier slapen. Morgen gaan ze al verhuizen en mogen wij nog één dag heerlijk genieten van onze kleinzoon. Zodra in het nieuwe huis alles op orde is, gaan wij hem brengen en ziet hij voor het eerst waar hij voortaan mag slapen. Ik ben zo benieuwd hoe hij op weer een nieuwe situatie gaat reageren. Het afwisselend logeren bij de verschillende opa’s en oma’s is al behoorlijk ingrijpend voor zo’n klein manneke, maar dat is na morgen dus afgelopen. Ik hoop van ganser harte dat ze super gelukkig worden in hun mooie nieuwe huis.
.