.
December 2014
Met een tevreden glimlach keurde Martha de tafel. Ze had voor zes personen gedekt. Alles zag er vrolijk en in kerstsfeer uit. Wat nog ontbrak waren de gasten, hoewel ze de kinderen van Jozef eigenlijk geen gasten wilde noemen. Kinderen horen gewoon altijd bij hun ouders thuis te kunnen komen zonder het idee dat ze op visite zijn. Ze keek naar haar linkerhand, waaraan een eenvoudige gladde trouwring glansde. Vorige maand was ze getrouwd met Jozef en dat maakte haar ook een beetje een ouder van zijn twee kinderen. Haar gedachten vlogen terug in de tijd.
Het had twee maanden geduurd voor ze hem belde. Zelfs toen twijfelde ze nog, want, wat als hij niet eens meer wist wie ze was? Hoe langer ze wachtte hoe moeilijker ze het vond. Zo heel erg lang hadden ze nou ook weer niet met elkaar gesproken. Misschien had dat gesprek op hem minder indruk gemaakt dan op haar. Hoewel, ze moest het aan zich zelf toegeven, het was niet eens zo zeer het gesprek geweest, maar het was de man, die had indruk op haar gemaakt. Hij was bijzonder, dat had ze meteen gevoeld. Nadat ze zich zelf moed had ingesproken, had ze met trillende vingers het nummer ingetoetst. Ze had zich voor niets druk gemaakt. Jozef reageerde meteen blij verrast en wist nog precies wie ze was. Martha hoefde niets uit te leggen en na een geanimeerd gesprek, hadden ze meteen een afspraak gemaakt om een keer ergens te gaan eten. Er volgde een periode van ouderwets daten en elkaar leren kennen. Heel voorzichtig had Jozef het aangepakt, hij wilde absoluut niets forceren en Martha was daar blij om geweest.
De kennismaking met zijn kinderen ging in eerste instantie wat stroef, maar naarmate ze elkaar beter leerden kennen, werd het contact ook steeds beter. Vooral met zijn dochter Ella kon Martha het goed vinden. Ella was zelfs naar haar toe gekomen om raad te vragen over een vriendje waar ze niet zeker van was. Martha had zich vereerd gevoeld en zo goed mogelijk geprobeerd uit te leggen hoe zij de situatie bekeek. Ze had er wel bij gezegd, dat ze op dat gebied niet veel ervaring had, maar puur afging op haar intuïtie en mensenkennis. Ella was blij geweest met haar input en met dat vriendje was het helemaal goed gekomen. Met Aram, de zoon van Jozef, ging het wat lastiger, die bekeek haar met wantrouwen, want wie was dat mens dat dacht de plaats van zijn moeder in te kunnen nemen? Het had even geduurd, maar toen hij eenmaal een vriendinnetje had, ging het al snel en stuk beter en begreep hij dat er geen sprake van was, dat Martha hem zou gaan bemoederen. Wel grappig eigenlijk, je zou denken dat een dochter meer bezitterig over haar vader zou zijn dan een zoon.
Jozef kwam binnen en liep meteen op Martha af.
“Ben je er klaar voor, meisje?”
Martha lachte en zei: “Helemaal. Dit is onze eerste Kerst als volwaardig gezin, wij als man en vrouw. Had jij dit kunnen bedenken drie jaar geleden? Weet je nog, toen we elkaar voor het eerst ontmoetten?”
“Nou en of ik dat nog weet. Ondanks ons slechts korte gesprek was dat de beste Kerst in jaren en vanaf nu kan het alleen nog maar mooier worden.”
“Als ik dat sufferdje toen niet had gezien, was ik nooit naar het buurtcentrum gegaan en dan had ik jou ook nooit gezien. Dan had ik nu vast nog steeds in mijn eentje op de bank gezeten en zitten mopperen op die eeuwige films tijdens de kerstdagen. Dit is zo veel fijner. Kom, hier is alles klaar, ik ga vast koffie zetten, de kinderen kunnen zo komen.” Ze lachte, gaf hem een snelle kus op zijn wang en wilde weg lopen. Jozef hield haar tegen.
“Die koffie kan nog wel even wachten, eerst wil ik….”
Hij nam haar in zijn armen en kuste haar liefdevol op de lippen.
“Thank God voor sufferdjes, maar anders hadden we elkaar vast wel op een andere manier ontmoet. Het heeft gewoon zo moeten zijn. Zalig Kerstfeest, mijn liefste.”
.
Ik wens iedereen een warm en liefdevol Kerstfeest, indien mogelijk, samen met allen die u lief zijn.
.
dromenenzo 