.
De kop is er af, het jaar is al dertien dagen oud en het leven gaat gewoon door. Elk jaar weer verwacht ik iets van een verandering te merken na de jaarwisseling, maar steeds word ik teleurgesteld. De enige merkbare verandering is dat cijfer in het jaartal, net als je gewend bent aan het laatste cijfertje is het weer tijd om te vernieuwen. Aan goede voornemens doe ik niet. Als je op enig moment vindt dat je iets zou moeten veranderen, dan moet je niet wachten tot een jaarwisseling, maar meteen actie ondernemen, denk ik. Vaak is het zo dat van uitstel ook afstel komt, dus actie werkt het best wanneer het idee tot verandering in je opkomt. Zelf heb ik niet zo’n behoefte aan verandering, maar de laatste paar maanden hebben me wel duidelijk gemaakt, dat je moet genieten van al het moois dat je tegenkomt. En van al het minder moois toch maar proberen iets positiefs te maken. Het leven is te kort om te piekeren en somber te zijn. Zielig zijn en zeuren kan altijd nog.
Zo waren we gisteren bij mijn zusje om haar gezelschap te houden, terwijl haar echtgenoot naar Den Haag ging voor de tweede verjaardag van zijn kleinzoon. Het idee dat ze de hele dag alleen zou zijn, stond me niet aan, dus die beslissing was snel genomen. Gisteren was tevens de verjaardag van ons in 2007 overleden andere zusje. Zij zou zeventig jaar geworden zijn. We hebben ’s morgens voor de verjaardag van de kleinzoon een heerlijk gebakje gegeten en ’s middags voor de verjaardag van ons zusje een lekker saucijzenbroodje. De tv stond aan om naar het schaatsen te kijken, maar we hebben meer zitten kletsen en lachen dan gekeken. Haar door de chemo kale hoofd is prachtig en als ze lacht, straalt ze echt. Het is een heerlijke ontspannen dag geworden, voor zusje, voor ons, maar ook voor zwager, die het stiekem toch wel fijn vond, dat wij zusje gezelschap kwamen houden. Dit soort dagen is onbetaalbaar.
.